வரதட்சணை சட்டத்தைப் பயன்படுத்துவது எப்படி - பாடம் 1

மருமகள்களே,

முந்தைய பதிவில் கணவரையும் அவரது குடும்பத்தையும் கட்டுப்படுத்தி வைத்திருப்பது எப்படி என்பதற்கு ஒரு உதாரண செய்தியுடன் விளக்கியிருந்தேன். இந்தப் பதிவில் வரதட்சணை தடுப்புச்சட்டத்தைப் பற்றி ஒரு விளக்கம் தருகிறேன். குறிப்பெடுத்து வைத்துக்கொள்ளுங்கள். வழக்கம் போல் இந்த சட்டத்தையும் வெளிநாடு மற்றும் உள்நாடு, இந்தியக் குடிமகள் அல்லது வேறுநாட்டு குடிமகள் யார் வேண்டுமானாலும் தாராளமாகப் பயன்படுத்தலாம். எல்லாம் இலவசம். ஒரே ஒரு கண்டிஷன் என்னவென்றால் மருமகளாக இருக்க வேண்டும். அவ்வளவு தான்.

மருமகள்களை மட்டும் காப்பாற்றுவதற்காகவே வரதட்சணை தடுப்புச்சட்டம் 1961ம் ஆண்டில் இயற்றப்பட்டது. இதில் பல உட்பிரிவுகள் இருக்கின்றன. அவற்றில் உங்களுக்கு மிகவும் உபயோகமாக இருக்கும் பிரிவுகள் 3 & 4.

பிரிவு 4

இதன்படி நீங்கள் உங்கள் கணவரோ அல்லது அவரது குடும்பத்தாரோ அல்லது அவரது நண்பர்களோ உங்களை வரதட்சணை கேட்டதாக சும்மா ஒரு பொய் சொன்னால் கூட போதும். உடனே அவர்களை கூண்டோடு தூக்கி உள்ளே போட்டுவிடுவார்கள்.

அந்தக் காலத்தில் 1960களில் மருமகள்கள் பொய் சொல்லமாட்டார்கள் என்ற நம்பிக்கையில் வரதட்சணை கேட்டதாக மருமகள் சொன்னால் அது உண்மையில்லை என்று கணவரும் அவரது குடும்பத்தாரும் தான் நிருபிக்கவேண்டும், மருமகள் எந்தவித ஆதாரமும் காட்டத்தேவையில்லை என்று மூதாதையர்கள் சட்டத்தை எழுதிவிட்டார்கள். அதனால் அந்தக் குற்றச்சாட்டைப் பொய் என நிருபிக்கவேண்டியது கணவரும் அவரது குடும்பத்தாரும் தான்.

ஆனால் இந்தக் காலத்தில் எல்லா மருமகள்களும் அப்படி கிடையாது. எத்தனை பொய் சொல்கிறார்கள். ஒரு நாளைக்கு எத்தனை பொய் சொல்லவேண்டியிருக்கிறது. இன்றைய காலகட்டத்தில் பொய் என்பது வாழ்க்கையில் தவிர்க்கமுடியாததாக மாறிவிட்டது. இருந்தாலும் 1960களில் எழுதப்பட்ட சட்டம் மட்டும் இன்னும் இந்தக்காலத்து மருமகள்களும் பொய் சொல்லமாட்டார்கள் என நம்பிக்கொண்டிருக்கிறது. அந்தக் காலத்தில் இருந்தது போல இன்றும் மருமகள்கள் இருப்பார்கள் என்று சட்டம் நினைப்பது சட்டத்தின் தவறு. மருமகள்களின் தவறல்ல. சட்டமும், சமூகமும் அப்படி நம்பிக்கொண்டிருக்கும் வரை மருமகள்களுக்கு ஒரே கொண்டாட்டம் தான். வாய்ப்பை பயன்படுத்திக்கொள்ளுங்கள்.

அதனால் நீங்கள் பொய் சொன்னால் கூட உங்களுக்கு எந்த பாதிப்பும் இல்லை. இது வரை பொய் சொன்ன மருமகள்களை எந்த நீதிமன்றமும் தண்டித்ததில்லை. ஏனென்றால் வரதட்சணை தடுப்புச் சட்டத்தில் பொய் சொல்லும் மருமகளை தண்டிக்க எந்த சட்டப் பிரிவும் இல்லை. அப்படி பொய் சொல்லும் மருமகளை தண்டிக்க ஒரு புதிய சட்டப் பிரிவை சேர்க்க இதுவரை யாருக்கும் தைரியமும் இல்லை. அது தான் இந்திய சட்டத்தின் சிறப்பம்சம்.

அதனால் தயங்காமல் இந்த சட்டப்பிரிவை வரதட்சணை அல்லாத வேறு விதமான பிரச்சனைகளைத் தீர்த்துக்கொள்வதற்குக் கூட தயங்காமல் பயன்படுத்தலாம். உதாரணத்திற்கு கணவர் அவரின் தயாரிடம் பேசுவது உங்களுக்குப் பிடிக்கவில்லை அதை தடுக்கவேண்டும் என்றால் கூட மாமியார் அல்லது கணவர் அல்லது இருவருமே வரதட்சணை கேட்பதாகச் சொல்லாம். இதுவரை பல மருமகள்கள் வெற்றிகரமாக இதைப் பயன்படுத்தி தங்கள் எண்ணங்களை நிறைவேற்றிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். கடைசியில் நீதிமன்றத்தில் அது பொய் என்று கணவர் நிருபித்தாலும் நீதிமன்றம் மருமகளை தண்டிக்காது. அது தான் இந்திய நாட்டு சட்ட நடைமுறை.

பிரிவு 3

இந்தப் பிரிவின்படி வரதட்சணை கொடுப்பதோ அல்லது வாங்குவதோ குற்றம். ஆனால் இதுவரை பல மருமகள்கள் திருமணத்திற்கு முன்பே கணவரின் குடும்பத்தார் வரதட்சணை கேட்டு அதை தட்டாமல் நானும் எனது குடும்பத்தாரும் கொடுத்தோம் என தைரியமாக புகாரில் எழுதிக்கொடுத்திருக்கிறார்கள். இதில் குறிப்பிடத்தக்க அம்சம் என்னவென்றால் வரதட்சணை கொடுத்ததாக நீங்கள் ஒரு பொய் புகார் கொடுத்தாலும் புகாரை பதிவு செய்யும் போலிஸ் வரதட்சணை வாங்கியதாக குற்றம் சாட்டி கணவரையும் அவரது குடும்பத்தை மட்டுமே கைது செய்வார்கள்.

நீங்களே உங்கள் கைப்பட வரதட்சணை கொடுத்ததாக ஒப்புக்கொண்டு புகார் எழுதித்தந்திருந்தாலும் வரதட்சணை கொடுத்த குற்றத்திற்காக உங்களையோ உங்களது பெற்றோரையோ ஏன் என்று கூட கேட்கமாட்டார்கள். அதற்குப் பதிலாக உங்களுக்கு ராஜமரியாதை கிடைக்கும்.

அதன் பிறகு நீதிமன்றத்திற்கு வழக்குப் போனாலும் நீதிமன்றமும் கணவரையும் அவரது குடும்பத்தாரையும் மட்டுமே வரதட்சணை ஏன் வாங்கினாய் என்று கேட்டு நோண்டிக்கொண்டிருக்கும். வரதட்சணை கொடுப்பதும் குற்றம் தான், நீங்கள் ஏன் கொடுத்தீர்கள் என்று உங்களையோ உங்களது பெற்றோரையோ ஒரு கேள்விக் கூட கேட்காது. இதுவரை இப்படித்தான் போலிஸும் நீதிமன்றங்களும் வரதட்சணை வழக்குகளை நடத்திக்கொண்டிருக்கிறார்கள். அதனால் நீங்கள் ஒரு துளி கூட பயப்படவேண்டியதில்லை.

மேலும் இந்தப் பிரிவு 3 ல் ஒரு சாதகமான வசதி இருக்கிறது. அது என்னவென்றால் திருமணத்தின் போது நீங்கள் பல லட்சங்கள், பொருட்கள், மற்றும் நகைகளை வரதட்சணையாக கொடுத்ததாக புகாரில் எழுதித்தந்து அவைகளை திருப்பித் தரவேண்டும் என்று நீதிமன்றத்தில் கேட்கலாம். சமையலில் எவ்வளவு உப்பு காரம் வேண்டுமோ அவ்வளவு சேர்ப்பது போல உங்களுக்கு எவ்வளவு வேண்டுமோ அவ்வளவு எழுதலாம்.

வரதட்சணை கொடுப்பதே குற்றம் அப்படியேயிருந்தாலும் உங்களுக்கு எப்படி அவ்வளவு பணம் கிடைத்தது என்று போலிஸோ, நீதிமன்றமோ கொஞ்சம் கூட யோசிக்கமாட்டார்கள். ஏனென்றால் சட்டப்புத்தகத்தில் இப்படியெல்லாம் யோசிக்கவேண்டும் என்று எந்தப் பாடமும் இல்லை. அதனால் அவர்கள் இப்படியெல்லாம் யோசித்துவிடுவார்களோ என்று நீங்கள் கனவு கூட காணவேண்டாம். நீங்கள் பட்டியலிடும் பொருட்களை வாங்கும் அளவிற்கு உங்களுக்கு வசதியிருந்திருக்குமா அல்லது அந்த பொருட்களோ, நகைகளோ, பல லட்சங்களோ எப்படி வந்தது என்று ஒரு கேள்வி கூட கேட்கமாட்டார்கள். அதற்குப் பதிலாக நீங்கள் பட்டியலில் எழுதியிருக்கும் கொடுக்காத பொருட்களை கூட கணவர் திருப்பித் தரவேண்டும் என்று கணவரின் சட்டைக் காலரைப் பிடித்துக்கொள்வார்கள்.

உங்களுக்கு ஒரு சந்தேகம் இருக்கலாம் நான் நன்கு படித்திருக்கிறேன், நல்ல உயர் பதவியில் இருக்கிறேன், வெளிநாட்டில் வேலை பார்க்கிறேன் எனக்கு எப்படி வரதட்சணை கொடுப்பதும் குற்றம் தான் என்று தெரியாமல் இருக்குமா என்று யாராவது கேட்கமாட்டார்களா என்ற எண்ணம் உங்களுக்குள் ஓடிக்கொண்டிருக்கலாம். அதைப்பற்றி சுத்தமாக ஒரு துளி கூட கவலைப்படாதீர்கள். எனக்குத் தெரிந்தவரை வரதட்சணை தடுப்புச்சட்டத்தின் 3- வது பிரிவு படி வரதட்சணை கொடுத்த குற்றத்திற்காக நன்கு படித்த உயர் பதவியிலுள்ள மருமகளையோ அல்லது அவரது பெற்றோர்களையோ இதுவரை போலிஸோ, நீதிமன்றமோ கைது செய்து சிறைக்கு அனுப்பியதாக செய்தித்தாளில் கூட செய்தி வந்ததுகிடையாது.

நீங்கள் புகார் பதிவு செய்த உடனே செய்தித்தாள் முதல் நீதித்துறை வரை கணவரை மட்டுமே குற்றவாளியாக பார்ப்பார்கள். வரதட்சணை கொடுத்த குற்றவாளியான மருமகளையோ அல்லது அவரது குடும்பத்தாரையோ யாருமே கண்டுகொள்ள மாட்டார்கள். இது மருமகள்களுக்கு மிகவும் சாதகமான ஒரு நல்ல விஷயம் தானே!

உங்களுக்கு அப்படியும் என் வார்த்தையில் ஒரு சந்தேகம் இருந்தால் கீழுள்ள செய்தியில் பாருங்கள் வங்கியில் துணை மேலாளராக இருந்த ஒரு மருமகள் அதுவும் ஒரு போலிஸ் அதிகாரிக்கு வரதட்சணை கொடுத்ததாக புகார் செய்து போலிஸும் வழக்கு பதிவுசெய்திருக்கிறார்கள். ஆனால் வரதட்சணை தடுப்புச் சட்டப் பிரிவு 3 & 4 கீழ் வழக்கு பதிவுசெய்யப்பட்டிருப்பது அந்தக் கணவர் மீது மட்டும் தான். வங்கி மேலாளராக இருந்த அந்த மருமகள் மீது ஒரு வழக்கும் இல்லை பாருங்கள். அவருக்கு என்ன வரதட்சணை கொடுப்பது தவறு என்று தெரியாமலாயிருக்கும் ? அதனால் நீங்கள் பயப்படத் தேவையில்லை. இன்றே எடுங்கள் பேனாவையும் ஒரு பேப்பரையும் உங்களுக்குத் தேவையானபடி எழுதுங்கள். உங்களது குறிக்கோளை நிறைவேற்றிக்கொள்ளுங்கள். சட்டங்கள் உங்களுக்கு உதவி செய்யக் காத்திருக்கின்றன.

கீழுள்ள செய்தியில் பல சட்டப்பிரிவுகள் சொல்லப்பட்டிருக்கிது. அவற்றை ஒவ்வொன்றாக எப்படி பயன்படுத்துவது என்று பிறகு விவரிக்கிறேன். எல்லாவற்றிலும் 498A என்ற பிரிவு தான் ராணி, மருமகள்களின் தோழி. அதன் அருமை பெருமைகளை விவரிக்க ஒரு தனி இணையதளமே தேவைப்படும். அதைப் பற்றி பிறகு எழுதுகிறேன். இப்போதைக்கு கீழுள்ள செய்தியில் வரதட்சணை தடுப்புச் சட்டத்தின் பிரிவு 3& 4 எப்படி கையாளப்பட்டிருக்கிறது என்று மட்டும் கவனமாகப் பாருங்கள்.

வாழ்த்துக்கள்!

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@


Woman alleges IPS man duped her into marriage on false pretensions

The Pioneer Chennai - December 30, 2009

A Commandant in the 13th Battalion of Indian Reserve Police, Jammu, SR Samuel, IPS, has been charged with duping a Chennai woman into a marriage through misrepresentation. He has also been charged with ill-treatment, dowry harassment, cruelty and criminal intimidation.

In her complaint to the Chennai Police Commissioner, T Sharmila complained (under Section 417 of IPC) that Samuel and his parents had cheated her and her family by claiming that he was a devout Hindu. He entered into a sham marriage — “dishonestly and fraudulently went through the marriage ceremony fully knowing that it was not a lawful marriage”. “The first counter petitioner, knowing fully well that the marriage is not lawful, caused me to cohabit with him leading me to believe that he was lawfully married to me,” Sharmila added in her complaint on September 7, 2009.

She has further charged the IPS officer and his mother Kamala Raju with ill-treatment, cruelty and dowry harassment. She accused them of mentally torturing her, treating her like a maid and constantly threatening to cause harm to her family (Section 498A and Sections 3 & 4 of the Dowry Prohibition Act and Section 406 of IPC). She charged Samuel with criminal intimidation by threatening to ruin her family reputation, to falsely implicate them in criminal cases, including that of NDPS and even to kill her.

Talking to The Pioneer, Sharmila’s counsel Sudha Ramalingam said that an FIR has been finally registered.

“Only after we filed a petition in the Madras High Court (seeking direction to register an FIR), did the police file the FIR. But it was done only under Section 498A of the IPC and Sections 3 & 4 of the Dowry Prohibition Act,” she said, pointing out that the main case of misrepresentation was being ignored in the FIR registered on November 10, 2009.

“My husband is now trying to divert the real issue by claiming that I was immoral and that the child I was carrying was not his. He claims that he had not consummate the marriage. Immediately after I filed my police complaint on September 7, he has filed a divorce application in a family court and got media coverage. But I have the proof from the police doctor in Leh that the conception occurred on February 16 or 17. My marriage was on February 2. My husband is now trying for his third marriage. He now claims he is a Christian, but while filing his nullity of marriage he claimed he was a Hindu. He has constantly threatened me by saying that he has good contacts with MK Azhagiri, Prime Minister Manmohan Singh, Kiran Bedi and senior politicians. I really do not know if it is true. But I lived in fear, when I lived with him. Within two months of marriage, he asked me to get out. I made three attempts at reconciliation. But it did not work. I was always told that I am not fit to be an IPS officer’s wife,” Sharmila told The Pioneer. Ramalingam said that on the police records Samuel is an OBC Christian. She also went through a miscarriage after all the trauma.

According to Sharmila’s complaint, it was an arranged marriage whereby she and her parents were made to believe that Samuel had embraced Hinduism and was a vegetarian. Though Sharmila and her parents were opposed to the marriage because of religion, age and status, they were convinced about the marriage by a relative of Sharmila, Samuel’s friend and parents.

Both families hail from Paramakudi in Ramanathapuram district. While Samuel belongs to Yadava Christian community, Sharmila is from Yadava Hindu community. Sharmila was working in Karur Vaysya Bank as Officer-1 (Asst Manager). She was forced to resign with the promise that she would be allowed to pursue her Civil Service exam. She was told that his first marriage failed because it was a love marriage, an act of immaturity. Sharmila left her job to be with her husband in Jammu & Kashmir.

The proposal came in June 2008 and marriage took place on February 2, 2009. The marriage was a “self-respect marriage” adopted following Dravidian movement. The marriage was solemnised in the presence of the State Minister Suba Thangavelan.

Apart from the misrepresentation about his religion, Samuel (37) even forced her to eat non-vegetarian food on the marriage night itself. Though a handsome photograph of Samuel was shown to her, she realised on marriage night that Samuel wore a wig to cover his baldness.

In Leh, she had to go through mental and physical torture by the husband. She was not allowed to meet her relatives. She was told that he was forced to marry her because of his parents and that he had not re-converted to Hinduism. Samuel has demanded nullity of marriage under mutual consent.

“Samuel was sadistic in his dealings with me. He would often wake me up in the middle of the night, push me out of the bed and make me sleep on the floor without even a blanket saying that I should not get accustomed to comforts of being the wife of an IPS officer and remember that my status was that of a maid servant in his house. Not being used to the harsh, cold weather of Jammu & Kashmir, I would shiver in cold and suffer without adequate sleep. My husband would cruelly laugh at my pain and derive sadistic pleasure from my physical suffering. My health suffered greatly, yet I was not given any medical attention,” Sharmila alleged in her police complaint.